Ai, Maria, Ramirok prestatu duena!

Deskuiduan bota du saldara edena!

2, 10! 6 4 5 5, 5!

Neoien zaleentzat, Odile zen mago.

Luluk galdetu zion: arima ba al dago?

Zoritxarrez, guztia zela materiako.

Ezezkoan, litzatekeela milagro.

Eli santifikatuz, horrela zen mintzo.

5 5 3 10 4.

5: 5 2, 4?

7, 3 4 7. 3 8 10 5 3, 3 7.

Harritu da bat eta besteak galdetu.

Irakurritakotik hark zera aipatzen du:

“Kuban bertsolariak ekira bi kantu”,

“Enologoa golaz du batek iraindu”,

baina hoberena da bukaera, aditu,

“zuretzat, xixatxo, ez da postrerik geratu”.

-4!

-3?

-”8 6 5 5”. “10 5, 3”. 5, 7: “6 5 2, 9”.